Dacht ik misschien een van de weinigen te zijn die gedurende de chemo zonder kale kop door het leven kon gaan, niets is minder waar. Sinds vanmiddag valt het met bossen uit. Emotioneel, absoluut. Hoewel ik over dat gedeelte heel koel deed en mijn pruikje al klaar ligt, is het nu even anders, huilen met de pet ( in dit geval sjaal) op.
Omdat het allemaal wel mee viel heb ik de afspraak bij de kapper pas vrijdag. Even kijken of dat naar morgen verzet zou kunnen worden, dat zou heel fijn zijn.
Vanmorgen natuurlijk weer bestraald, dat ging qua pijn eigenlijk stukken beter dan de vorige keren. Ik ben nu 11 keer bestraald, een derde op weg dus.
Nu even ietwat moeilijk, maar we blijven positief: het hoort er gewoon bij en Sinead O'connor ziet er ook niet slecht uit met haar kale kop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten