Na een heel onrustige nacht gehad te hebben begonnen we vanmorgen met een aanval van pijn. Een snuif Fentanyl 200 micgr genomen en na een a 2 minuten voel je de pijn wegzakken, wat wel vervelend is is dat je duidelijk merkt dat de werking heel snel afneemt. Was ik eergisteren van een snuif nog zo stoned als een garnaal, zo voel ik me nu prettig maar de pijn komt er stiekum toch nog doorheen in de vorm van algehele stijfheid. Ik probeer dit medicijn zo min mogelijk te nemen maar de verleiding om dit te nemen en dus even pijnvrij te zijn is wel heel groot.
Rob doet zo ongelooflijk veel voor me. Niets is teveel moeite! Zodra hij in de gaten heeft dat ik wakker ben hoor ik het koffieapparaat al malen en in no time is hij boven. Zo probeer ik mijn pijnaanvallen zo stil mogelijk te houden, wat niet lukt en Rob staat alweer naast mijn bed.
Ik hoop dat ik nog de tijd heb en krijg om een heleboel voor hem terug te doen!!!!
Rob en Sanne zijn net boodschappen gaan doen. Ik heb even door het raam gekeken toen ze samen op de scooter wegreden, wat een lief stel is het toch! Nu even mijn eigen gangetje gegaan, een wasje erin, een beetje gerommeld. Het is weer tijd om even te gaan liggen.
Op het moment dat ik ging liggen voelde ik alles alweer verkrampen en ja hoor, daar gaan we weer! Door het in paniek raken, janken en snotteren zet een snuif ook niet al te veel zoden aan de dijk, die snotter je er zo weer uit. 2 dan maar, dat gaat beter. Wanneer het dan weer te doen is doe ik zo snel mogelijk mijn ogen dicht, ga een beetje comfortabel liggen en probeer wat te slapen. Dat lukt dan wel. Rob en Sanne zijn ondertussen weer thuis. Gelukkig, mijn grote schatten! Ik kom er snel weer uit om even een kopje koffie te drinken.
Nu een paar uur later gaat het me weer opbreken en voel ik dat ik moet gaan liggen. Voel me weer alsof ik uitgewrongen ben, hoofdpijn (is dit nu door een hersentumor of bijwerkingen???, bah bang) pijn mijn rug en borst. Het lijkt of de boterham die ik vanmorgen heb gegeten nog ergens tussen keel en slokdarm hangt. Ik ga gewoon even liggen, even kijken of we het kunnen onderdrukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten