... dan kom je er telkens achter dat het zeker erger kan, Jongens wat een ellende was dat hier net weer. Ik word om 07:3-0wakker met zoveel pijn aan die schouder, het kan dus toch erger! Ik vraag mij af hoelang ik dit nog uit kan houden. Op weg naar de morfine krijg ik ineens ontzettende aandrang om naar het toilet te gaan en dat mocht ook wel na 4 dagen maar komt nu even niet lekker uit, Rennen dan maar, maar dat gaat niet want mijn spieren moeten nog op gang komen dus voor mijn bed zak ik in. Weer even op adem komen, opkrabbelen, gelukkig liggen de morfinepillen boven en neem er snel een paar, dan kunnen die alvast gaan inwerken, en voorzichtig naar beneden. Daar begint de ellende pas echt, ik moet naar het toilet maar ik kan niet. Als je dacht dat dat niet erg was vergis je je toch echt. Anderhalf uur later is het ei gelegd, wat een opluchting! Maar de pijn is er nog steeds in alle hevigheid, ik moet snel mijn andere medicijnen hebben.
Op naar beneden, naar de pillen en de koffie. Koffie is nog steeds een groot en belangrijk onderdeel van het wakker worden, alles lijkt dan weer een beetje op gang te komen. Het gejammer en gehuil wordt wat minder. Mijn arm tintelt nu als een jecco en ook mijn linker gezichthelft lijkt weer op half zeven te hangen. Gisteren hebben we een mitella geprobeerd om die arm een beetje te ondersteunen en te voorkomen dat ik er iets mee ging doen. Ik moet zeggen dat dat wel een beetje hielp mar die ligt nu boven en ik ben simpelweg (nu nog) niet in staat om hem te halen. Pffff gelukkig, de pijn zakt.... Rob is naar zijn werk en inmiddels hoor ik boven ook alweer geluiden, mijn popje wordt wakker :-) NEE HE???? Het lijkt erop dat de pijnstillers nu al aan het uitwerken zijn, dat kan toch niet waar zijn zeg? Bah, bah en nog eens bah.
