Een nieuwe dag een nieuwe kans 2

Het was gisterenavond hartstikke gezellig. Rob en Rob hebben lekker staan te kokkerellen. Vlak nadat zij naar huis gegaan waren kreeg ik een pijnaanval en wel dusdanig dat ik dacht dat het dit zo wel geweest was. Rob schrok zich ook dood en omdat dit weer een "nieuw" iets was wisten we ook niet helemaal wat we moesten doen, het wachten op resultaat van de pilletjes zou wat lang duren dus hebben we de neusspray gebruikt en het enige wat ik wilde was veel, koud water over mijn hoofd, rug en borst. Tsjonge jonge, wat een pijn! Aan Rob zijn gezicht zag ik dat hij bang was, net als ik voor wat zou gaan komen. Godzijdank nam langzamerhand de pijn wat af. Resultaat was natuurlijk weer dat ik niet durfde te gaan slapen en heb ik zo;n beetje heel de nacht opgelopen.Nu ben ik eigenlijk we heel moe. Sanne  slaapt nog en

Rob is ook weer even terug gegaan. Dat is nodig ook, want wat hij allemaal achter de schermen doet
is ook nier normaal meer, en..... alles zonder morren want ik doe nog al eens een beroep op hem! Ook het steeds pappen en nathouden van iedereen die nog even gedag wil zeggen is best een aanslag.  De was doen, jeetje het lijkt wel of we een drieling hebben gekregen, zoveel was veroorzaak ik. Overigens is het hier al veel netter dan dat het was. Van mij persoonlijk hoeven al die veranderingen nu al niet direct doorgevoerd te worden, ik kan bijv. niets meer vinden en dat maakt me dan wel weer een beetje triest. Aan de andere kant is het prachtig re zien dat alles al een beetje anders gaat, dat geeft mij zeker vertrouwen dat alles goedkomt!

Nu we gisterenavond weer overwonnen hebben krijg ik weer die enorme drang weer te gaan vechten. Zou het tegen beter weten in zijn of..... winnen we er iets mee? In ieder geval wil ik weer even een nieuwe batch curcamin capsules maken want waar je ook kijkt, deze stof blijft toch wel omhoog poppen.