Ik ben het even helemaal kwijt, wat een raar wakker worden. Op de achtergrond zie ik allemaal mensen rennen, rennen maar toch rustig. Ik ben er niet, maar toch wel. Alles gaat langs me heen. Heerlijk lig ik hier. Ik zie velden met klaprozen, shiit dat doet me ergens aan denken. Hoewel denken? Doe ik dat wel? Ver weg hoor ik kinderstemmetjes. Rob roep naar me. Ik begrijp er helemaal niets van. Wat doe ik hier? Ik heb nog zoveel te doen. Ondanks al het heen en weer geren was alles toch heel rustig. Rob probeert me wakker te krijgen, het blijkt dat ik bijna uit bed val, nee ik ben niet dood. Ik ruik koffie. Ik schiet mijn bed uit om naar de wc te rennen, na een paar stappen blijkt dat ik helemaal niet kan rennen, Oh nee ik heb die klote kanker! Weird! Het duurt even voor ik goed en wel begrijp dat ik er gewoon nog ben. Jeetje, dit was echt vreemd! Nu, eerst maar een kop koffie om even bij te komen.
