Euforie

OMG Wat een dag!! 06:00 sharp zaten we in de auto op naar Tilburg. Vannacht toch redelijk geslapen. Wat een serene rust. Gelaten. Allebei leken we best rustig, het idee van "nu of nooit' was bijna voelbaar.

Overgeleverd, de tumor moet bestraald en er mogen zich geen nieuwe metastases hebben aangediend.

Om 8 uur meldden wij ons op de Gamma Knife afdeling en werden direct ons "eigen" kamertje ingeloodst  waar wij weer het o zo bekende verhaal kregen. Het "kroontje", zoals zij het zo mooi noemen zou direct opgeschroefd worden en er was niet bekend wanneer ik voor de bestraling aan de beurt was. Maakt niet uit, als dat ding eenmaal op je kop zit wordt de pijn snel wat minder. Een morfine injectie in het been, infuus aangeprikt voor de contract vloeistof en wat dormicum. Oef, dat was even ernstig afzien, het ding zit. Nu maar afwachten.

Om een uur of 12 horen we dat er nu iemand aan de beurt was waarbij het 2 uur zou gaan duren, voor 2 uur zou ik dus niet aan de beurt zijn. Rob gaat taart halen en koffie met een rietje, daarna zijn we maar gewoon naar de koffiecorner en naar buitengegaan en nog meer taart gegeten :-)

Toen we weer terugkwamen op de kamer werd ons verteld dat de bestraling voor mij over een kwartiertje zou gebeuren en 80 minuten zou duren. 80 minuten????????? Normaal was het en minuut of 3. Dat gaf gelijk de ernst van de zaak weer aan en langzaam voel ik de paniek opkomen die zo mooi heel de dag weggebleven was.

Rob ging mee de kamer in waar de Gamma Knife staat. Dit is de eerste keer dat ik het bewust meemaak. De vorige keren had ik zoveel verdovende middelen in mijn lijf dat ik het niet goed gemerkt heb. Bah, het voelt aan of ik in een graftombe terecht gekomen ben.  Ik wordt het apparaat ingeschoven en daar gaan we.

Op dat moment is het nog totaal onduidelijk of er nieuwe dingen gevonden zijn en meebehandeld worden. Ik ben bang en onrustig. Tussendoor val ik steeds in slaap en kleine nachtmerries zorgen ervoor dat ik steeds wakker schiet. Het signaal gaat, ik ben klaar. Rob komt direct binnengelopen, god wat ben ik blij dat ik hem zie. Het eerste wat ik vraag is of er nog andere dingen aan het licht gekomen zijn, het lijkt van niet, de emoties zijn niet meer in de hand te houden.

Eenmaal terug op het kamertje wordt het frame er snel afgehaald, de pijn is vreselijk maar dragelijk, ondertussen wel gemerkt dat er diverse soorten pijn zijn en van deze weet je dat dit nu even erg is maar na een paar dagen zo goed als verdwenen is. Ik wil niet meer uitrusten maar direct naar Dr. Hanssen.

Hoera, hij was vrij en we mochten naar binnen. Nu niet eerst een heel verhaal over het, voor en na maar vrij snel sprak hij het verlossende "GEEN NIEUWE TUMOREN" aan het licht gekomen en deze gemene 1600 mm pit is grondig bestraald.

Ongelooflijk en niet te beschrijven wat er dan door je heengaat, de ontlading, de opluchting, het geluk, ik krijg de slappe lach

De status
De tumorcellen groeien maar door de bestraling is het stukje informatie wat aangeeft dat er nieuwe cellen gevormd moeten worden vernietigd en sterft het tenslotte af. Dat betekent dat de uitval best nog wat erger kan worden, kan verminderen of minimaal blijvend kan zijn. Belangrijkste is dat tumor een halt toegeroepen wordt en wanneer de cellen volgroeid zijn zij afsterven.

Al 2 x 3 maanden zijn geen nieuwe metastasen ontdekt mijn logica zegt dan dat de haard in mijn longen zich stilhoudt, maar dat zien we vrijdag a.s. dan wel weer.